Δεκτή ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής fund - Ακύρωση διαταγής πληρωμής - Έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης της εταιρίας διαχείρισης - ΜΠΘ 8334/2024
Με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης υπ’αρ. 8334/2024 το Δικαστήριο έκανε δεκτή την ανακοπή που ασκήσαμε προς το σκοπό ακύρωσης διαταγής πληρωμής εντολέων μας, το δάνειο των οποίων μεταβιβάστηκε λόγω εκχώρησης σε ξένο fund και καταδίκασε μάλιστα την εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων να καταβάλει στους ανακόπτοντες εντολείς το ποσό των 2.460,00 Ευρώ ως δικαστική δαπάνη.
Ο λόγος ανακοπής που προβάλαμε και έγινε δεκτός από το ως άνω Δικαστήριο ήταν η έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης της αλλοδαπής εταιρείας ειδικού σκοπού (fund) καθώς στα έγγραφα που κοινοποίησε στους οφειλέτες μαζί με την διαταγή πληρωμής δεν αναγράφονταν τα στοιχεία εξατομίκευσης που έπρεπε σύμφωνα με το νόμο ώστε να αποδεικνύεται ότι η τιτλοποιημένη απαίτηση που απέρρεε από το δάνειο για το οποίο επέσπευσε αναγκαστική εκτέλεση η καθ’ ης διαχειρίστρια εταιρεία για λογαριασμό του δικαιούχου της απαίτησης fund πράγματι ανήκε σε αυτό. Συγκεκριμένα, δεν αναγραφόταν στο παράρτημα της σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης μεταξύ της δικαιούχου αρχικής δανείστριας τράπεζας και της νέας δικαιούχου της απαίτησης το ποσό της μεταβιβαζόμενης απαίτησης κατά το χρόνο της πώλησης, ενώ επίσης απουσίαζε από το εν θέματι παράρτημα η αναφορά στους τρεις από τους τέσσερις συνολικά λογαριασμούς εξυπηρέτησης που τηρήθηκαν από την ημέρα εκταμίευσης του δανείου μέχρι την πώλησή του. Το Δικαστήριο έκρινε εν προκειμένω ότι η αναγραφή στο παράρτημα της σύμβασης πώλησης των ονοματεπωνύμων και ΑΦΜ των πιστούχων και των εγγυητών της απαίτησης, το είδος εμπράγματης εξασφάλισης (προσημείωση/υποθήκη), καθώς και ο αρχικός αριθμός σύμβασης σε συνδυασμό με την αναφορά σε έναν μόνο εκ των τεσσάρων λογαριασμών εξυπηρέτησης δεν επαρκούν για να αποδειχθεί η πώληση και εν συνεχεία η ανάληψη ή μη της διαχείρισης της συγκεκριμένης απαίτησης από το καθ’ ου η ανακοπή, όπως απαιτείται εκ του νόμου.
Το ενδιαφέρον της απόφασης έγκειται στο ότι το Δικαστήριο κατέληξε σε ορθό συμπέρασμα, ότι δηλαδή η παράλειψη αυτή συνεπιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας της προκείμενης αναγκαστικής εκτέλεσης και μάλιστα ανεξαρτήτως βλάβης των ανακοπτόντων, στηριζόμενο όμως στις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, και ειδικότερα του άρθρου 925 παρ. 1 και του άρθρου 919 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που σχετίζονται με την ύπαρξη ενεργητικής νομιμοποίησης για επίσπευση εκτέλεσης, επικαλούμενο τον σκοπό των διατάξεων αυτών που είναι η αποφυγή αιφνιδιασμού του καθ’ ου η εκτέλεση σε περίπτωση διαδοχικών μεταβιβάσεων της εκτελούμενης απαίτησης. Απέφυγε εντούτοις να στηρίξει την κρίση του ερμηνεύοντας τις ειδικότερες διατάξεις των τιτλοποιήσεων απαιτήσεων, ακολουθώντας την άποψη σημαντικής μερίδας της νομολογίας σύμφωνα με την οποία ακόμα και όταν η διαχείριση απαιτήσεων έχει αναληφθεί με βάση τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ. 14 του Ν.3156/2003, όπως εν προκειμένω, μπορεί να γίνει ευθεία και ενιαία εφαρμογή του άρθρου 2 παρ. 2 Ν.4354/2015 για λόγους ενότητας και ασφάλειας δικαίου. Ούτως ειπείν, το μεταγενέστερο αυτό νομοθέτημα (Ν.4354/2015), σε αντίθεση με το αρχικό νομοθέτημα (Ν.3156/2003), επιτάσσει την ύπαρξη ενός ελάχιστου περιεχομένου για τις συμβάσεις ανάθεσης διαχείρισης απαιτήσεων από συμβάσεις δανείων ή και πιστώσεων προς τις ΕΑΑΔΠ (Εταιρίες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις) και περιλαμβάνει: α) τις προς διαχείριση απαιτήσεις και το τυχόν στάδιο μη εξυπηρέτησης κάθε απαίτησης, β) τις πράξεις διαχείρισης (νομική, λογιστική παρακολούθηση, είσπραξη, διενέργεια διαπραγματεύσεων κλπ) και γ)την καταβλητέα αμοιβή διαχείρισης.
Την υπόθεση χειρίστηκε η γράφουσα.
Ευγνωσία Παπαδοπούλου
ΜΔΕ Διεθνών Σπουδών
*Σημειώνεται ότι σε καμία περίπτωση οι εδώ προσφερόμενες πληροφορίες δεν μπορούν να θεωρηθούν ως παροχή νομικών συμβουλών, ούτε μπορούν να αντικαταστήσουν την εξατομικευμένη παροχή νομικών υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, η πρόσβαση στις σχετικές πληροφορίες δεν εκλαμβάνεται ως σχέση εντολής ανάμεσα στους επισκέπτες χρήστες του δικτυακού τόπου και στο δικηγορικό γραφείο της γράφουσας και κατόχου του διακτυακού τόπου. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι απαγορεύεται βάσει Κώδικα περί Δικηγόρων η παροχή νομικών συμβουλών άνευ της ανάλογης αμοιβής (άρθρο 57 Ν. 4194/2013 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει).
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.